بررسی نقش میانجی عدم تقارن اطلاعاتی در تبیین رابطه بین کیفیت حسابرسی و سیاست‏ های تأمین مالی

در این پژوهش، نقش میانجی عدم تقارن اطلاعاتی در تبیین رابطة بین کیفیت حسابرسی و سیاست‏های تأمین مالی با رویکرد الگوسازی معادلات ساختاری بررسی می‏شود. برای دست‏یابی به اهداف پژوهش، 99 شرکت از بین شرکت‏های پذیرفته‏شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‏های 1385 الی 1392، برای نمونة آماری انتخاب شدند. عدم تقارن اطلاعاتی به کمک متغیرهای مشاهده‏پذیر نوسانات قیمت سهام، خطای پیش‏بینی سود، اندازة شرکت و فرصت‏های رشد اندازه‏گیری می‏شود و سنجش کیفیت حسابرسی با استفاده از سنجه‏های اندازة مؤسسة حسابرسی، نوع اظهارنظر حسابرس، دورة تصدی حسابرس و درصد سهامداران نهادی انجام می‏گیرد. همچنین، نسبت جمع بدهی‏ها به جمع دارایی‏ها به عنوان متغیر وابسته، متغیر معرف سیاست‏های تأمین مالی در نظر گرفته‌شده است و متغیرهای سودآوری و ساختار بازار نیز به‌عنوان متغیرهای کنترلی، وارد الگوی پژوهش شده‏اند. نتایج حاکی از آن است که کیفیت بالای خدمات حسابرسی مستقل، تمایل شرکت‏ها به تأمین مالی از محل انتشار سهام عادی را افزایش می‏دهد. هم‏چنین، نتایج نشان داد که کیفیت حسابرسی اثر معناداری بر عدم تقارن اطلاعاتی ندارد. ازاین‌رو، متغیر عدم تقارن اطلاعاتی رابطة بین کیفیت حسابرسی و سیاست‏های تأمین مالی را میانجی‏گری نمی‏کند و این‏که بین عدم تقارن اطلاعاتی و ساختار سرمایه نیز رابطة معناداری مشاهده نشد.